fyrsti í skóla var á mánudaginn og það má með sanni segja að fraukan hafi ekki alveg verið til í slaginn. rétt fyrir strætódeadline stóð ég á miðju forstofugólfinu með allt niður um mig. ég hafði ekki hugmynd um hvar skólataskan mín var og þar að auki fattaði ég að ég átti ég ekki neitt strætókort. ég varð því að laumast í nýja sparibaukinn (sjá mynd + útskýringu neðar á síðu) til þess að geta nýtt mér almenningssamgöngurnar. um leið og ég hlammaði mér í sætið í vagninum fattaði ég að fréttablaðið var ekki með í för, en vanalega gríp ég það með og les það í vagninu.
skólarútínan sem sagt smávegis off þennan daginn en það dróg ekkert úr gleðinni. gleðinni sem fylgir því að komast í skólann og fá að borða í HÁMU! 
dálæti mitt á hámu og allt sem við henni kemur nær ekki nokkurri átt. mér finnst þetta sjúklega næs búlla og ég elska súpurnar. og smurðu brauðin. og salötin. og djúsana. og bústin. og fröllurnar sem er hægt að fá í prófum. er hægt að biðja um meira?! þetta er allt svooo gott.sökum þessarar áráttu minnar fékk ég fallega og snotra afmælisgjöf frá frænku minni sem auðveldar mér að halda utan um hámueyðsluna, sem oft er meiri en góðu hófi gegnir. ég kynni því hér með stolti - heimagerða hámubaukinn!

ég fer aftur í skólann á morgun og finn að það verður allt annað líf. ég lærði af mistökunum. nú á ég strætómiða, kem til með að muna eftir dagblaðinu og hef fundið skólabakpokann góða (hann var bara uppi í skáp, á sínum stað. í panikkinu á mánudaginn var ég bara of æst til að fatta það). allt þetta er mjög jákvætt. til að bæta enn frekar á gleðina keypti ég mér svo skólaskó í dag.  voðavoða fína gönguskó sem koma til með að halda tánum þurrum og hlýjum (hugsanlega í fyrsta sinn sem þetta dúó á við hjá mér. ég er oft með þurrar tær en samt kalt (túttur) og stundum eru þær votar en samt ekkert of kaldar (loðskórnir með gatinu á)). get ekki beðið eftir því að nota þá!

fyrir utan allt þetta góða, þá eru fleiri hlutir sem benda til þess að ég sé tilbúinn í skólann. hin árlega "þaðerkominnseptember" frunsa mætti á svæðið í nótt. svæðið sitt* - hún kemur alltaf á sama stað og hún kom sko með látum. í gærkvöldi var ég bara með smá ónot en í morgun fann ég ekki fyrir vörinni. frunsan nær frá gómi og yfir alla vörina. það er mér líklega ekki til happs að vera frekar varastór þegar september gengur í garð. eins og staðan er núna er hún enn að stækka og mér er virkilega illt. skil ekki hvernig það getur endalaust bæst við hana þarna neðst.
mikið hlakka ég til þegar hún fer að verða að sári og gróa (NOT!).

...

fór og tók mynd og ákvað bara að sýna ykkur hana! finnst hún svo sjarmerandi stundvís alltaf.
*spurning til ykkar sem hafið eitthvað vit á svona. ég fékk fyrst frunsu fyrir tæpum sex árum síðan, þá mætti hún spræk á gamlárs akkúrat fyrir miðju á neðri vörina. síðan þá kemur hún reglulega og bara þar. er það alveg eðlileg? ég hef aldrei fengið svo mikið sem hint af frunsu á efri vörina (7-9-13). svör óskast.

jæja nóg af hangsi. ég ætla að kaupa mér ís - aðallega til þess að kæra vörina (eða svona... þið vitið).