ég sit á þjóðarbókhlöðunni og læri. er hérna tilneydd en annars læri ég alltaf heima hjá mér, finnst það á allan hátt mikið betra. þar get ég hlaupið á klósettið án þess að eiga það á hættu að einhver taki tölvuna mína (eða svo það gerist ekki dröslast með allt dótið á dolluna). heima get ég líka fengið mér að borða hvenær sem er og á meðan ég læri ef út í það fer. þegar ég er heima þá er ég ekki blá af kulda og með sultardropa eins og hér. heima er enginn sem sendir „djöfullskalégkýlaþig“ svipinn þegar ég hnerra. þar er heldur ekki jafn óbærileg þögn og er hér, þannig að hvert brak er eins og byssuhvellur.

...

þið náið þessu. mér finnst g.l.a.t.a.ð. að læra á bókhlöðunni.
en hér er ég í dag og stemningin er vægast sagt undarleg. próftíminn genginn í garð og allir greininlega með hlutina álíka mikið á hælunum og ég. strákurinn við hliðina á mér er til dæmis að bryðja á sér tennurnar og stelpan hinu megin við ganginn er annað hvort að gráta eða alveg að fara að gráta. ég er ekki með gleraugun á mér þannig að ég sé það ekki alveg nógu vel. 
það er líka það mikið af fólki hérna að eina borðið sem ég fann er eiginlega í forstofunni. sem betur fer á ég góða úlpu og ég tók ullarsokka með mér. 

þessi aðstaða og ömurlegheit gera það þó að verkum að ég er búin með stóran hluta af skýrslunni, sem ég hefði annars dólast með í allan dag í hitanum og góðærinu heima. því hef ég ákveðið að restin af próflestrinum skal fara fram úti í garði (já, það er skárra en hér. svo lengi sem engin er að senda mér svipi eða stela tölvunni). bara svona til að speed things up!

prófráð til ykkar kæru lesendur. út í garð og þið verðið enga stund að þessu!