sömu sögu er að segja af prjónaskap fraukunnar. handavinnuverkefnin fóru vanalega samferða mér heim úr skólanum og komu fullunnin til baka viku síðar. ég hafði þá ekki snert þessa skrattans prjóna heldur hafði móðirin hlaupið í skarðið. ég braut að jafnaði eina saumavélanál (nýyrði) í hverri kennslustund og heklaði allt svo pikkfast að það var ekki nokkur leið að laga það.
en ég gefst ekki upp! nei!
í byrjun desember 2008 fékk ég bréf frá uppeldisvinkonu minni, sko uppeldisvinkonu minni sem er eiginlega svona hálf stóra systir mín. í bréfinu sagði hún mér frá því að hún væri ólétt og von væri á frumburðinum í maí. með hjálp frá móður minni gat ég safnað saman nauðsynlegum efnivið til þess að geta prjónað peysu á komandi kríli. ég gaf mér rúman tíma og ákvað að hafa peysugarminn í stærðinni "1 árs". í dag er ég komin upp að hálsmáli, á ermarnar eftir sem og frágang, hnappagöt og annað sem ég veit ekki hvað þýðir. ég skil ekki uppskriftina og stend á gati, þannig að frekara prjón verður að bíða eftir því að mamma komi í heimsókn. ég kann ekki að rekja upp, kann ekki að fella af og ekki laga villur í miðju verki. barnið er orðið rúmlega 4 ára og á nú orðið 2 yngri bræður.
tóa, þú veist þá allavega af því að tara kristín hefði getað eignast þessa fínu peysu. ég legg það ekki á emil tindra að klæðast svona bleiku, þannig að fjórða barnið verður bara að koma. hafðu það stelpu!
hahaha...þú ert yndislegust!
ReplyDeleteskal reyna að hitta á stelpu næst :)
vonandi verð ég búin með peysuna bara... ;)
DeleteHaha vá hvað það er gaman að less bloggið þitt!!! En mér líst vel á 4 stelpuna hjá Hróðný... Vestið verður vonandi tilbúið þá;) (það er bara vesen að prjóna Ermar)
ReplyDeleteKv Steinunn S
takk elskuleg!
Deletepressum á tóu! ;)